Serwisy społecznościowe pod naciskiem polityków
Mam wrażenie, że niektórym bardzo nie spodobał się fakt, że prywatni właściciele serwisów społecznościowych ośmielili się dać tymczasowego bana na korzystanie z ich usług (koszty udostępniania których sami ponoszą, nie pobierając za to nawet opłaty od użytkowników) samemu prezydentowi USA. Za to, że swoimi wypowiedziami zainspirował swoich zwolenników do politycznej zadymy, która skończyła się śmiercią pięciorga osób.
Jednym głosem brzmi tu radykalna lewica i radykalna prawica. Redaktor naczelny lewicowego pisma „Nowy Obywatel”, Remigiusz Okraska, przepowiada, że „w końcu jakieś państwo się wkurzy i zrobi porządeczek z takimi portalami na swoim terytorium, wychodząc ze słusznego założenia, że jednostkowa decyzja prywatnego kapitału nie powinna stać ponad demokratycznymi werdyktami”. A polityk partii Konfederacja, Sławomir Mentzen, w podobny sposób prognozuje, że „z politycznego punktu widzenia, FB i TT są zbyt ważne, by pozostawić je poza kontrolą” i „w długim terminie doprowadzi to do uregulowania lub znacjonalizowania najważniejszych mediów społecznościowych”, tak samo, jak „państwa przejęły ponad 100 lat temu linie kolejowe. Były one zbyt ważne z militarnego punktu widzenia”. Bo „prezydent mocarstwa nie może sobie pozwolić na to, żeby anonimowy pracownik FB kasował mu konto, które wykorzystuje do kontaktu z wyborcami”.
No cóż, nie od dziś wiadomo, że rządom i politykom nie podoba się przepływ informacji pozostający poza ich kontrolą. Już obecnie niektóre państwa (choć raczej mało liczące się z „demokratycznymi werdyktami”: Chiny, Iran, Turkmenistan, czasowo Wietnam, Sudan, Turcja, Egipt) „zrobiły porządeczek” z Facebookiem lub Twitterem, nakazując ich blokadę. A w wielu innych obowiązują lub są przygotowywane pewne regulacje dotyczące działalności serwisów społecznościowych (przykładem może być choćby unijna dyrektywa w sprawie praw autorskich na jednolitym rynku cyfrowym, nazywana w Polsce „ACTA2”, czy projekt dyrektywy dotyczącej usuwania przez serwisy internetowe „treści terrorystycznych”, znany pod skrótem TERREG). Jednak powstrzymywanie się od dawania banów Trumpowi, traktowanie polityków na specjalnych zasadach czy nawet całkowita rezygnacja z banów i usuwania wpisów użytkowników w niczym tu nie pomoże. Bo ograniczenia i regulacje pojawiają się od dawna i wcale nie w odpowiedzi na banowanie tych czy innych osób – prędzej w odpowiedzi na jego brak. Tu Sławomir Mentzen ma rację – po prostu serwisy społecznościowe robią się zbyt ważne. Jeżeli politycy poczują się wystarczająco silni, to przejmą kontrolę nad tymi serwisami. Choć pozostaje mieć nadzieję, że akurat w USA jednak tak nie będzie – jakoś gazet, radia czy telewizji, przez lata stanowiących dla polityków główny kanał kontaktu z wyborcami, tam nie znacjonalizowano ani nie poddano regulacjom dyktującym ich właścicielom, kogo mają dopuszczać do wypowiedzi. A inne państwa będą jednak za słabe, by poddać pełnej kontroli amerykańskie korporacje.
A jeżeli nawet niedawanie bana prezydentowi USA czy traktowanie polityków na specjalnych zasadach miałoby ochronić przed zaostrzaniem tych regulacji, to w gruncie rzeczy byłoby to poddanie się regulacjom od razu. Gdybym był właścicielem serwisu społecznościowego i powiedziano by mi: „masz go prowadzić tak, jak my chcemy, bo inaczej ci go zabierzemy”, to niewykluczone, że jednak powiedziałbym państwowym szantażystom, by spadali i poczekałbym na zabranie tego serwisu siłą. Albo bym go zamknął – wzorem bohaterów „Atlas Shrugged” – i przeszedł na emeryturę.
Dodam jeszcze, że myślenie, iż państwowe regulacje czy „demokratyczne werdykty” spowodują, iż wolność wypowiedzi w serwisach społecznościowych będzie większa niż obecnie jest moim zdaniem naiwne. Będą ograniczane treści niepodobające się rządzącym – przykładów państwowej cenzury jest aż za nadto – lub większości. Tyle, że dziś w ostateczności można znaleźć sobie niszę poza Facebookiem czy Twitterem. Gdy regulacje obejmą wszystko – takiej niszy już się nie znajdzie.