Okrutne korporacje i biedni politycy
Lewicowego działacza Jana Śpiewaka oraz sympatyzujący z prawicą fanpage „Nagroda Złotego Goebbelsa” zbulwersowała informacja, że Amazon oraz niektóre inne prywatne firmy nie będą już dawały pieniędzy kongresmenom, którzy głosowali przeciwko zatwierdzeniu wyboru Joe Bidena na nowego prezydenta Stanów Zjednoczonych. (Tak naprawdę część z nich, m. in. Microsoft, Facebook i Alphabet/Google, poszła dalej i wstrzymała fundusze politykom z obu partii). Redaktor prawicowego fanpage napisał, że „Amazon i inne firmy ogłosiły, że będą karać parlamentarzystów za głosowanie nie po myśli korporacji”. A Śpiewak skomentował: „Jeśli to nie przekonuje Was, że cyfrowemu korpo trzeba założyć kaganiec, to nie wiem, co przekona”.
Otóż, nie przekonuje i nie jest to kara. Nie ma przymusu brać pieniędzy od Amazona i innych korporacji, zwłaszcza jeśli jest się członkiem amerykańskiego parlamentu, sowicie wynagradzanym i do biednych raczej nie należącym. Z drugiej strony, otrzymywanie tych pieniędzy nie jest prawem. Politycy biorą te pieniądze dobrowolne i jest normalne, że sponsorzy oczekują w zamian za to zgodnych z ich oczekiwaniami działań lub wyników. Oburzać się za to, że ci ostatni zdecydowali się wstrzymać finansowanie tym parlamentarzystom, którzy nie spełniają ich oczekiwań jest czymś podobnym do oburzania się, że ktoś przestaje korzystać z usług niesolidnego hydraulika czy serwującej niesmaczne jedzenie knajpy. To jest cofnięcie wynagrodzenia, a nie kara. I nie jest tak, że bez tych pieniędzy biedni kongresmeni umrą z głodu, ani nawet tak, że to jedyni możliwi sponsorzy. Przeciwnicy Bidena, wśród których z pewnością jest również wielu milionerów – na przykład niejaki Donald Trump – zawsze mogą sięgnąć do kieszeni i płacić wyłącznie tym, którzy wyboru Bidena nie uznali.
Ktoś może powiedzieć, że problemem jest w ogóle to, że korporacje i inne bogate lobbies jawnie sponsorują polityków. Ale nie należy się łudzić, że w krajach, w których to jest zabronione, czegoś takiego nie ma. Też jest, tyle, że pod stołem.
Tak naprawdę problemem jest samo istnienie ludzi dysponujących polityczną władzą, których grupom interesu, w tym korporacjom, opłaca się finansować. Bo to oznacza możliwość forsowania rozmaitych interesów siłą – za stosunkowo małą cenę. Gdyby nie było Kongresu i prezydenta USA, ci, którzy chcieliby narzucić coś siłą, uzyskać przywileje lub monopol, musieliby zapłacić o wiele więcej – a tak tylko wystarczy im zasponsorować odpowiednią, dość małą, grupę osób w celu odpowiedniego ukierunkowania przemocy finansowanej głównie przymusowo przez podatników. A ci, którzy chcą, by zostawiono ich w spokoju, nie musieliby za ten spokój płacić.
Nie powinno być takich, którzy mogą nałożyć polityczny kaganiec.