Jacek Sierpiński

Dwie informacje:
Pierwsza: „W 2006 roku Waldek Deska, znany muzyk reggae (współzałożyciel zespołu DAAB) wybudował na swej działce pod Kazimierzem domek (szopę z desek) za 10 tys. zł, w której zamieszkał wraz z żoną. Urzędnicy uznali to za samowolę budowlaną i wydali nakaz rozbiórki”. Waldek wciąż walczy o to, by nie zburzono mu domu.
I druga: „Najwęższy dom, jeśli nie świata, to Polski, wciśnie się między punktowiec i kamienicę na Woli, w najszerszym miejscu – 152 cm. To będzie pracownia m.in. izraelskiego pisarza Etgara Kereta. (…) To insert, dom niemożliwy – powtarza jego pomysłodawca i projektant, architekt Jakub Szczęsny. – Niezgodny z przepisami budowlanymi i przeciwpożarowymi, możliwy do zrealizowania tylko jako instalacja artystyczna, do czasowego w niej przebywania. (…) Stołeczny ratusz też jest zachwycony. Wsparł wczoraj ideę najwęższego domu kwotą 150 tys. zł (brakującą resztę wyłożą sponsorzy). Do listopada powstanie pracownia nie tylko dla Etgara Kereta, ale „szczelina pracy twórczej” dla osób z różnych dziedzin kultury, którzy mają w niej rezydować. Na chwałę sztuki, Warszawy, przyjaźni polsko-izraelskiej i z innymi narodami też”.
Jak widać, są równi i równiejsi. Jedni za niezgłoszenie budowy urzędnikowi dostają nakaz rozbiórki, innym budowę domu niezgodnego z przepisami budowlanymi i przeciwpożarowymi dofinansowuje miasto z pieniędzy podatników. Wystarczy, że nazwą go „instalacją artystyczną” i podeprą się nazwiskami znanych ludzi. W sumie, Waldek Deska też artysta i mógł zgłosić swój domek jako „instalację”… Ale jest uczciwym, prostolinijnym człowiekiem i wolał nie płaszczyć się przed biurokratami. Jak sam pisze, „proszenie się urzędnika o zgodę na budowę domu ekologicznego jest upokarzające i mija się z celem bo i tak dom ekologiczny nie mieści się w urzędniczych normach”.
Ale może w dzisiejszym świecie trzeba być cwaniakiem i znajdować luki w chorym prawie? Mam propozycję – niech wszyscy chcący budować domy – zwłaszcza te nie mieszczące się w wyobraźni ustawodawców i urzędników – zgłaszają je jako „instalacje artystyczne”. Może nawet niech występują o dofinansowanie do lokalnych władz – skoro i tak na coś te zrabowane podatnikom pieniądze mają zostać wydane, to dach nad głową Kowalskiego nie jest tu gorszy od np. pokazu filmów poświęconego tematyce queer, dni kultury studenckiej, festiwali muzycznych czy pokazów teatralnych. Wszystko jest sztuką.

Ten wpis został opublikowany środa, 29 czerwca, 2011 o 16:20 i jest zaszufladkowany do kategorii Polityka. Możesz śledzić wszystkie odpowiedzi do tego wpisu poprzezkanał RSS 2.0. Możesz przejść do końca wpisu i dodać odpowiedź. Możliwość pingowania jest w tej chwili wyłączona.