Jacek Sierpiński

Przeczytałem w Internecie, co sądzą o mnie lewicowcy.
Okazuje się, że o ile dla niektórych prawicowców moja wina polega jak wiadomo na tym, że uprawiam odrażający, amoralny libertarianizm lewicowy, tolerujący zboczenia i spoglądający z sympatią w stronę satanizmu, o tyle lewicowcy wysuwają wobec mnie kilka innych, nie mniej poważnych zarzutów. I tak:
– według Oskara Szwabowskiego, absolwenta filozofii, publicysty wielu lewicowych pism i działacza społecznego, jestem grafomanem produkującym przekłamane teksty we wszelkich pismach i gazetach anarchistycznych, który bez wątpienia odegrał decydującą rolę w rugowaniu wszelkiej socjalistycznej refleksji wolnościowej;
– według autorów Anarchistycznego FAQ próbowałem zrewidować marksizm w taki sposób, aby wynikało z niego, że to kapitalizm jest ustrojem ostatecznym, wiecznym i doskonałym;
– według Andrzeja Smosarskiego z Czerwonego Kolektywu Lewicowa Alternatywa jestem pseudoanarchistycznym myślicielem, który rozpowszechnił egoizm rozbrykanego dzieciaka, przyczyniając się przez to do destrukcji wielu inicjatyw, w szczególności do tego, że przymusowe składki w organizacjach traktowane są z wrogością.

Chciałem sobie przejrzeć projekt tzw. Traktatu reformującego UE (ściślej: „Traktatu poprawiającego Traktat o Unii Europejskiej i Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską” – „Treaty amending the Treaty on European Union and the Treaty establishing the European Community”), który z pewnym rozgłosem został zatwierdzony w dniach 18-19 października br. na „nieformalnym spotkaniu Rady Europejskiej w Lizbonie” (cytuję za oficjalnym portalem UE, europa.eu – okazuje się, że kluczowe dla całej Unii dokumenty oficjalnie przyjmuje się na nieformalnych spotkaniach!), a który ma zostać podpisany przez państwa członkowskie 13 grudnia br., w dwudziestą szóstą rocznicę bardzo przykrego dla większości (jak sądzę) Polaków wydarzenia.

Okazuje się, że austriacka szkoła ekonomiczna, i to w osobach najbardziej wolnościowych jej przedstawicieli, powoli przebija się na polskie uniwersytety. Pani dr Joanna Jonczek z Uniwersytetu Szczecińskiego prowadzi zajęcia z przedmiotu „Ekonomiczne podstawy polityki” wspierając się tekstami takich autorów jak Ludwig von Mises, Frederic Bastiat, Murray Rothbard, Gene Callahan czy Mateusz Machaj. Wśród autorów uzupełniających wymienieni są również Hans-Hermann Hoppe i Friedrich August von Hayek.
Pozostaje życzyć powodzenia w polepszaniu stosunku ludzi myślących do wykształciuchów 🙂

Janusz Korwin-Mikke, komentując pomysł opodatkowania blogerów we Włoszech i słowa satyryka Beppego Grillo, który stwierdził, że „jeśli mnie do tego zmuszą, przeniosę się do jakiegoś państwa demokratycznego”, napisał, iż „P.Grillo się, oczywiście, głęboko myli. Właśnie w kraju d***kratycznym, gdzie blogerzy stanowią mniejszość, a konsumenci podatków Większość, zostaje On opodatkowany. Powinien przenieść się do kraju, gdzie panuje Król lub inny Tyran chroniący wszystkich, w tym i blogerów, przed Tyranią Większości. Oczywiście nie każdy tyran taki jest – ale ponieważ umysły twórcze uciekają pod panowanie takich właśnie tyranów, taka tyrania wygrywa z innymi tyraniami.”.
Myli się niestety również i Pan Janusz. Większość nie ma żadnego praktycznego interesu w opodatkowywaniu mniejszości – no, chyba, że byłaby to mniejszość wyjątkowo bogata. Załóżmy, że blogerzy stanowią 10% społeczeństwa. Jeżeli przeciętny bloger płaciłby rocznie podatek w wysokości np. 100 euro i wpływy z niego zostałyby rozdzielone mniej więcej po równo między całe społeczeństwo, to statystyczny nie-bloger zyskałby raptem jedną dziesiątą tego, co zapłaci statystyczny bloger, czyli 10 euro. Jest to suma zbyt niska, by większości opłacało się organizować koalicję na rzecz opodatkowania blogerów. Oczywiście, jeżeli blogerów w społeczeństwie jest mniej – np. 5% – to zysk nie-blogerów byłby jeszcze mniejszy.

Naiwniacy, którzy głosowali na PO z obawy przed państwem policyjnym, jakim jawiła się im IV RP pod rządami PiS, obudzili się z ręką w nocniku. Jak donosi TVN24.pl, partia Donalda Tuska nie tylko ma zamiar zachować PiS-owską „policję polityczną”, czyli CBA (oczywiście wymieniwszy jej szefa na swojego), ale i połączyć ją następnie z wywiadem skarbowym i urzędami kontroli skarbowej w nową służbę specjalną o szerszych kompetencjach – Policję Finansową.

Ryszard Bender – były poseł na sejm PRL w latach 1976-1980 (za Gierka, wyznaczony przez komunistów z grona „koncesjonowanych” katolików na miejsce Stanisława Stommy, który ośmielił się zaprotestować przeciwko wpisaniu do konstytucji sojuszu z ZSRR) oraz 1985-1989 (za Jaruzelskiego) – został wybrany do Senatu RP z listy PiS. Fakt ten jakoś umknął wcześniej mojej uwadze, zauważyłem to dopiero, gdy prezydent Kaczyński wyznaczył go na marszałka seniora mającego otworzyć pierwsze posiedzenie.
Bender był też członkiem, a potem przewodniczącym Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji z nadania Lecha Wałęsy, w czasach, gdy dominującą rolę na dworze tego ostatniego odgrywał Mieczysław Wachowski. Następnie był senatorem z listy LPR.

Kolega z pracy miał konto w Pekao SA. Postanowił je zlikwidować.
17 lutego 2005 r. konto zostało zamknięte i wyczyszczone. Ale z końcem miesiąca „ożyło” samo ponownie – bank naliczył na nim debet w wysokości 1 gr tytułem jakiegoś automatycznego komputerowego zaokrąglenia odsetek. Kolega nic się o tym nie dowiedział. 1 kwietnia 2005 r. bank wpisał go do Biura Informacji Kredytowej jako zalegającego dłużnika. Informacja o tym fakcie również nie została mu przekazana.
Gdy we wrześniu 2006 r. kolega chciał przenieść inne swoje konto z kredytem z jednego banku do drugiego, dowiedział się nagle, że mogą być z tym problemy, bo figuruje w BIK. Przez rok usiłował znaleźć „winowajcę”. W końcu dwa miesiące temu poprosił o tzw. „raport plus” z BIK (płatny) i dowiedział się, co tam jest wpisane.

Jak donosi dzisiejszy „Dziennik”, posłowie PO (Jakub Szulc, Julia Pitera, Paweł Graś, Zbigniew Chlebowski) prześcigają się w zapowiedziach, co ich partia otrzymawszy władzę zrobi, by nam wszystkim było dobrze. A więc:

• zmniejszą liczbę koncesji, licencji i pozwoleń „do stanu mniej więcej z roku 1991” (wg „Dziennika” w tamtych czasach zezwoleń wymagało jedynie 11 rodzajów działalności gospodarczej, teraz ok. 270);
• od 2009 r. wprowadzą podatek liniowy 15% od dochodów osobistych, z zachowaniem ulg – kwoty wolnej od podatku i odpisów na każde dziecko; podatek od firm (CIT) będzie wynosił również 15%, a może nawet uda się go zredukować do 10%;

Jak może niektórzy wiedzą, moje strony internetowe istniejące od końca 1999 r. pod adresem sierp.tc.pl (a wcześniej od końca 1998 r. pod adresem hilda.thevalkyrie.com/~jaceks6/ – ciekawe, czy ktoś to jeszcze pamięta?) zostały w czerwcu br. zablokowane przez providera – firmę Doskomp – w związku z wszczętym w lutym śledztwem w sprawie rzekomego rozpowszechniania na tych stronach treści pornograficznych z udziałem nieletnich. Śledztwo wszczęto wskutek donosu. W lutym przeszukano moje mieszkanie i komputery w poszukiwaniu pedofilskich zdjęć i filmów, przy okazji sprawdzono też, czy mam legalny Windows XP na służbowym laptopie. Nic nielegalnego nie znaleziono, a strony funkcjonowały jeszcze do czerwca, kiedy to sugestie ze strony policji (a nuż jest tam coś nielegalnego?) spowodowały ich zablokowanie. Przy okazji zablokowano znajdujące się w podkatalogach witryny Libertarianizm.pl (od paru tygodni jest już na nowym miejscu) oraz Włodka Gogłozy.