Demonstranci z Federacji Anarchistycznej protestujący na uniwersytecie w Poznaniu przeciwko atakowi Izraela na Gazę zostali fizycznie zaatakowani przez niezidentyfikowanego mężczyznę (zapis wideo można zobaczyć tutaj). Kogo zatrzymała policja? Oczywiście demonstrantów…
Rząd opracował projekt ustawy reprywatyzacyjnej. Jeśli wejdzie on w życie, to obywatele polscy, którym władze komunistyczne pozabierały majątki lub ich potomkowie będą mogli otrzymać odszkodowanie w wysokości 20% wartości zabranego mienia. Lub ewentualnie będą mogli starać się o zwrot całości w sądzie, ale „wtedy ryzykują, że nie dostaną nic”. Wnioski o rekompensaty będzie można składać w ciągu 12 miesięcy od momentu wejścia ustawy w życie.
Równocześnie, od 1989 r. obowiązuje ustawa, na mocy której kościelne osoby prawne, którym władze komunistyczne pozabierały majątki mogą otrzymać odszkodowanie ustalone według przepisów o wywłaszczaniu nieruchomości (czyli w wysokości 100% zabranego mienia), bądź też same zabrane nieruchomości, bądź też „odpowiednie” nieruchomości zamienne. Nie trzeba drogi sądowej, decyduje komisja, której połowę członków stanowią osoby wyznaczone przez Sekretariat Konferencji Episkopatu Polski.
Spodziewam się, że po wejściu w życie ustawy reprywatyzacyjnej (a może wcześniej) ktoś zada pytanie, dlaczego ludzie, którym władze PRL pozabierały majątki i ich potomkowie nie mogą otrzymać nieruchomości oryginalnych bądź zamiennych lub też pełnego odszkodowania na podobnych zasadach, co kościelne osoby prawne. I dlaczego nie ma o tym decydować komisja, której połowę członków będą wyznaczały stowarzyszenia skupiające osoby walczące o odzyskanie swojego mienia…
W polskim kodeksie karnym istnieje sobie artykuł 269b, stanowiący, iż:
„§ 1. Kto wytwarza, pozyskuje, zbywa lub udostępnia innym osobom urządzenia lub programy komputerowe przystosowane do popełnienia przestępstwa określonego w art. 165 § 1 pkt 4, art. 267 § 2, art. 268a § 1 albo § 2 w związku z § 1, art. 269 § 2 albo art. 269a, a także hasła komputerowe, kody dostępu lub inne dane umożliwiające dostęp do informacji przechowywanych w systemie komputerowym lub sieci teleinformatycznej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3″.
18 grudnia br. artykuł ten zostanie znowelizowany, ale w stopniu minimalnym. Sformułowania, które są powyżej wytłuszczone, pozostaną.
Vagla, a w ślad za nim Bartosz Kowalczyk z Pardon.pl zwrócili uwagę, że w świetle tego artykułu za przestępstwo może być uznane nawet publikowanie na stronach internetowych linków prowadzących do innych stron czy plików. Bo wszak takie linki to nic innego, jak dane umożliwiające dostęp do informacji przechowywanych w systemie komputerowym lub sieci teleinformatycznej…
Przyznam, że tym razem zupełnie nie rozumiem naszego Pana Prezydenta. Zamiast po prostu nie ratyfikować Konwencji w sprawie kontaktów z dziećmi, nie zgodził się on na to, by Sejm zezwolił mu ją ratyfikować. Po prostu zawetował ustawę zezwalającą mu na (ale nie nakazującą) ratyfikację. 🙂
Oczywiście, jeśli weto zostanie odrzucone, to i tak nie będzie miał obowiązku tej Konwencji ratyfikować, tak samo jak nie ma obowiązku ratyfikować Traktatu Lizbońskiego. Ale może chce tu usprawiedliwić się tym, że Sejm mu nie pozwala? 🙂
Co według polskiego prawa grozi za posiadanie, ściąganie z internetu czy nawet samodzielne nagranie pornograficznego filmu z udziałem siedemnastoletniej dziewczyny, nawet jeśli treścią tego filmu jest np. kopulacja z psem?
Otóż nic, jeśli tylko nie zamierza się tego filmu rozpowszechniać ani prezentować publicznie. Zgodnie bowiem z art. 202, par. 3 Kodeksu karnego karze podlega jedynie ten, kto „w celu rozpowszechniania produkuje, utrwala lub sprowadza, przechowuje lub posiada albo rozpowszechnia lub publicznie prezentuje treści pornograficzne z udziałem małoletniego albo treści pornograficzne związane z prezentowaniem przemocy lub posługiwaniem się zwierzęciem”. Chyba, że małoletni ma poniżej 15 lat – wtedy karalne jest utrwalanie, sprowadzanie, przechowywanie i posiadanie takich treści nawet bez zamiaru rozpowszechniania (art. 202, par. 4 i 4a kk).
Już wkrótce sprowadzanie używanych samochodów z zagranicy przestanie się opłacać wielu osobom, zwłaszcza tym najbiedniejszym, kupującym obecnie kilkunastoletnie auta za 1-2 tysiące euro. Dotychczasową akcyzę uzależnioną od ceny zakupu samochodu ma bowiem zastąpić stały podatek w wysokości 500 euro. Nad taką zmianą w prawie pracuje sejmowa komisja „Przyjazne państwo”.
Jak widać na tym przykładzie, przyjazność państwa polega na tym, że zabiera ono poddanemu obywatelowi więcej lub uniemożliwia mu kupno tego, co chciałby kupić. Czyżby nasi władcy zaczęli wzorować się na „Roku 1984” Orwella i opisanym tam nazewnictwie urzędów?
Burmistrz Wiednia oficjalnie odsłonił wczoraj popiersie komunistycznego zbrodniarza Ernesto Guevary znanego powszechnie pod pseudonimem „Che”. O tym, czym dla ludzkości „zasłużył się” Guevara, można przeczytać np. tutaj, tutaj i tutaj.
W komitecie zbierającym pieniądze na popiersie (zebrano 28 tys. euro) znalazła się m. in. laureatka literackiej Nagrody Nobla, Elfriede Jelinek.
Według burmistrza Michaela Haupla „pomnik ten powinien przypominać, że Wiedeń również chciał doprowadzić do likwidacji ubóstwa”. Można z tego wywnioskować, że „Che” stanowi symbol walki z ubóstwem – mimo iż ani on jako minister gospodarki, ani jego współtowarzysze w rewolucyjnym rządzie Kuby tego ubóstwa nie zlikwidowali. No ale jak widać liczą się chęci, a nie efekty. A że przy okazji zamorduje się pewną liczbę ludzi, a pewną liczbę innych wsadzi do obozu koncentracyjnego? Drobiazg niewarty uwagi…
Totalitarne sympatie wśród rodaków Hitlera wciąż mają się dobrze…
Wojtek Orliński, dziennikarz „Gazety Wyborczej” i znany bloger ujawnił się ostatnio jako nacjonalista czystej wody. Komentując fakt współpracy z SB, do której przyznał się prof. Aleksander Wolszczan, WO stwierdził, że „Kto się nie zgodził, ten nie dostał paszportu – i zamiast niego jechał ktoś inny. W przypadku Wolszczana trzeba sobie jednak zdawać sprawę z tego, że gdyby nie jego międzynarodowa kariera, to jego epokowego odkrycia najprawdopodobniej nie dokonałby już Polak” i że „podpisując zgodę na współpracę, Wolszczan świsnął sprzed nosa palmę pierwszeństwa komuś innemu. Gdyby tej współpracy odmówił, to byłoby może piękny krok dla człowieka, ale wielka porażka dla polskiej nauki (za to triumf dla szwedzkiej, kanadyjskiej lub szwajcarskiej)”. A że zdaniem WO „dla nas „jeden Wolszczan więcej, jeden Wolszczan mniej” to sprawa kota Schroedingera – albo mamy jedno odkrycie godne światowej ekstraklasy dokonane w ostatnim czasie, albo nie”, to ma on „prywatnie sprawę paszportowych spotkań naukowców z SB (…) głęboko w topologicznej osobliwości”.
Tegoroczne egzaminy na aplikacje prawnicze zdało wyjątkowo mało kandydatów. Przykładowo, egzamin na aplikację adwokacką zdało zaledwie 11,7% osób, które do niego przystąpiły. Oczywiście, przedstawiciele Ministerstwa Sprawiedliwości, którego urzędnicy decydowali o treści pytań egzaminacyjnych nie mają sobie nic do zarzucenia i twierdzą, że powodem tak słabego wyniku jest wyłącznie niski poziom zdających.
Można jednak wątpić, czy aby rzeczywiście poziom ten w sensie bezwzględnym jest aż tak niski. Bo przecież w poprzednich trzech latach, od wejścia w życie reformy przeforsowanej przez PiS, obowiązywały te same reguły – testy były tak samo układane przez komisje konkursowe z przewagą urzędników Ministerstwa Sprawiedliwości i trzeba było odpowiedzieć na 190 z 250 pytań – a zdało dużo więcej kandydatów. W latach 2006-2007 było to ok. 40-45%, a w 2005 roku nawet 80%. Trudno przypuszczać, że nagle w tym roku nastąpił gwałtowny spadek wiedzy absolwentów studiów prawniczych i to w skali całego kraju. I wprawdzie pani dyrektor Kujawa z ministerstwa usiłowała tu przekonywać, że „dużo niższy odsetek osób, które egzamin zdały, jest rezultatem tego, że w tym roku zdawała spora liczba osób, które studia ukończyły wiele lat temu”, ale koniec końców przyznała jednak, że „w ubiegłym roku testy były wyjątkowo łatwe i zdający myśleli, że w tym roku będzie podobnie”.
Innymi słowy, urzędnicy ministerstwa świadomie ułożyli w tym roku trudniejszy test. Dlaczego tak zrobili? Co zmieniło się w stosunku do poprzednich trzech lat?
Jak podała przed chwilą PAP, Przemysław Gosiewski zgłosił w imieniu klubu PiS propozycje zmian w Konstytucji RP. Obok (moim zdaniem rozsądnych) postulatów konstytucyjnego umocowania zasad otwarcia archiwów IPN oraz zakazu pełnienia funkcji publicznych przez byłych funkcjonariuszy PRL-owskiej bezpieki znalazł się tam też pomysł, by do art. 39 Konstytucji „wpisać możliwość, by osoby, które mogą stanowić zagrożenie ze względu na zaburzenia psychiczne, poddawać zabiegom medycznym służącym zmniejszeniu tego zagrożenia”. Uzasadnieniem jest oczywiście korzyść w postaci „trwałego wyłączenia zagrożenia ze strony pedofilów”.